| |
|
|
|
|
"De motieven zijn meestal een realisatie van alledaagse handelingen tussen mensen, ook dieren kunnen onderwerp zijn.
Door ze uit het alledaagse te isoleren krijgen ze een speciale betekenis.
De monumentale figuren staan groot op de voorgrond van het tafereel afgebeeld.
Belangrijk vind ik de weglatingen, de kracht in de compositie, het frontale perspectief, licht/ donker,
groot/klein en kleurgebruik.
En vele andere aspekten komen al werkend aan de orde."
Adriaan van Esveld is geboren in Soest in 1947. Hij volgde een opleiding in Utrecht aan de school voor grafische
vakken en kreeg daar les van Theo van de Vathorst en Henk Hester.
In 1966 begon hij aan de 5-jarige opleiding schilderen en grafiek aan de Akademie voor Beeldende Kunsten in Arnhem.
Hij werd opgeleid door Johan de Haas, Ferenc Gögos, Berend Hendriks en Peter Struyken.
Adriaan heeft zijn atelier in Velp. Werken van hem bevinden zich in verschillende collecties,
o.a. Het Henriëtte Polak Museum en Delta Loyd. In de loop der jaren heeft Adriaan zich speciaal verdiept
in het werken en samenstellen van temperaverf.
"Zelf verfmaken heeft mij al sinds mijn kindertijd gefascineerd.
Heel bijzonder vind ik het bereiden van verschillende soorten van tempera.
Toen ik het eenmaal leerde kennen, vond ik het zo mooi dat ik het ben blijven doen.
Het is zo oud als de Egyptenaren, ook zij werkten met ei, olie, hars, kalk, bijenwas en roggemeel enz.
Tempera heeft voor mij veel voordelen:
- Je hoeft niet met terpentine te werken. Het enige verdunningsmiddel in het medium is water.
Aan het medium voeg je venetiaanse terpentijn vermengd met lijnolie toe. Dit zorgt voor de juiste elasticiteit.
- Je kunt de pigmenten gescheiden bewaren van de bindmiddelen. Je gooit hierdoor geen verfresten weg, wat een voordeel
is vanuit milieu-oogpunt.
- Wat ook een prettige bijkomstigheid is en me een gevoel van onafhankelijkheid geeft, is het werken met
natuurlijke stoffen die dicht bij huis te vinden zijn zoals eieren, kwark, lijnolie, hars, kalk, bijenwas, roggemeel.
- In de loop van de tijd heb ik voldoende pigmenten verzameld. Ze zijn niet aan bederf onderhevig.
- De stoffen waar ik mee werk zijn niet synthetisch maar van natuurlijke oorsprong, dat trekt me sterk aan
want hierdoor heb ik contact met de verf, met de samenstelling en het maakproces ervan.
- Het voorbereiden van de verf, het aanmaken van het bindmiddel, het wrijven van de pigmenten is voor mij als
een rituele aanloop naar het schilderen. Door het aanraken van de materialen kom ik innerlijk in beweging
en ben ik al bijna aan het schilderen.
- De eieren of de magere kwark waarmee ik verf wrijf dienen zo vers mogelijk te zijn.
De verhouding waarin ik de ingrediënten gebruik, bepalen de eigenschappen en de uitstraling.
Met caseïne-tempera is met transparante pigmenten zoals kraplak, groene aarde of Pruisisch blauw,
in dunne laagjes snel over elkaar heen te schilderen, gelijk een aquarel.
- Het gebruiken van oude technieken werkt heel inspirerend en ik ontdek steeds weer nieuwe mogelijkheden.
De pigmenten wrijf ik met water op een marmeren palet, als loper gebruik ik een blokje marmer.
Sommige pigmenten zijn vettig en zijn te 'openen' met alcohol in combinatie met water.
Wanneer pigment en water goed gewreven zijn, voeg ik het bindmiddel toe en kan het schilderen aanvangen.
- Als ik op reis aan het werk ben, vind ik temperaverf uitermate geschikt. Het droogt wel snel,
maar je kunt er nog lang in doorwerken, voordat het versteend is. Natuurlijk neem ik ook tubes ei-tempera mee.
- Thuis prepareer ik de doeken, voornamelijk ongebleekte katoen. Op locatie span ik het doek op een paneel.
Als het klaar is, rol ik het doek om een stok. Dan kan ik verder met een volgende. De doeken zijn prima op paneel
te verlijmen.
Poederpigmenten kunnen gevaarlijk zijn in de aanraking, de gevaarlijkste zijn loodwit, vermiljoen (kwikhoudend),
cadmiumrood, -oranje, -geel, met name metaaloxide pigmenten. Je moet ervoor zorgen dat het niet stuift,
voorzichtigheid is geboden. Aardkleuren zoals okers, omber, gebrande siënna zijn ongevaarlijk.
Temperaverf laat zich goed combineren met olieverf. Het wordt wel de olie-harstempera genoemd en het heeft het
voordeel dat het met water te verdunnen is en vrij snel overschilderbaar is.
Tenslotte schilder ik volledig met olieverf. Een belangrijke regel bij het schilderen is te werken van mager naar vet.
Daarna kun je niet meer terug naar de temperaverf."
|
|
|